Ιστορίες της ζωής

Η Κυρά η Παναγία η ψηλή Μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινές μαρτυρίες Ήταν Μάρτιος. Όλη η πλάση ανθισμένη κ το νησί του Ήλιου ήταν στολισμένο σε κάθε του γωνιά με πανέμορφα λουλούδια κ μοσχομυρισμένους ανθούς. Η Ιωάννα από την Θεσσαλονίκη βρισκόταν για διακοπές στο νησί της Ρόδου. Ο άντρας της δεν άντεχε άλλο να την βλέπει να μαραζώνει. Το νησί της Ρόδου ήταν ότι έπρεπε για να πάρει η ψυχή της ανάσα.  Εκείνο το δειλινό είχαν επισκεπτεί το όμορφο και παραδοσιακό χωριό του νησιού τον Αρχάγγελο. Καθώς κοίταζε δυο τρία μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα στην πλατεία του χωριού έβαλε τα κλάματα. Στο νου της ήρθαν τα λόγια του τελευταίου γυναικολόγου από τους δεκάδες που είχε επισκεπτεί την τελευταία πενταετία. " Δεν μπορείτε να κάνετε παιδί κυρία μου...εκτός κι αν γίνει κανένα θαύμα!"  Στο διπλανό παγκάκι καθόταν μια ηλικιωμένη μαυροφόρα αρχαγγελίτισσα με μαύρο μαντήλι στα μαλλιά κ δυο κεράκια στο χέρι. Σε λίγο άρχιζε ο εσπερινός κι είχε καθίσει εκεί λίγο να ξαποστάσει πριν φτάσει σ...

Η συγγραφέας Σεβαστή Κωνσταντίνου σε μια όμορφη συνέντευξη μας συστήνει το παιδικό της βιβλίο "Μυστικοί πράκτορες σε δράση".  Την ευχαριστώ θερμά που θα μοιραστεί τις σκέψεις τις μαζί μας.  Από πού κατάγεσαι και με τι ασχολείσαι;  Κατάγομαι από τον Σοχό, ένα ορεινό χωριό της Θεσσαλονίκης. Εκεί μεγάλωσα και έζησα μέχρι που έφυγα για σπουδές. Είμαι εκπαιδευτικός, θεολόγος, και εργάζομαι στο Γυμνάσιο Γαλατινής και παρ. Εράτυρας στην Κοζάνη. Πώς προέκυψε η ενασχόληση σου με τη συγγραφή και τι σημαίνει για σένα αυτό;  Ήμουν παιδί εσωστρεφές, ένα χαρτί και ένα μολύβι ήταν πάντα στο χέρι μου. Έγραφα σκέψεις, στίχους, ιστορίες… Ταυτοχρόνως διάβαζα. Βιβλία από τη βιβλιοθήκη του σπιτιού μου. Βιβλία από τη βιβλιοθήκη του σχολείου. Αργότερα βιβλία από την προσωπική μου πια βιβλιοθήκη. Σε κάποια στιγμή πήγα λίγο παραπέρα. Οι σπουδές μου στη Δημιουργική Γραφή με οδήγησαν στον δρόμο της έκδοσης. Για μένα η γραφή είναι βουτιά στο μέσα κι ανάσα στο έξω ανασύροντας στην επιφάνεια όσα ...

  (Το κάστρο του χωριού όπως το έβλεπα από την αυλή της γιαγιάς και τώρα πια από την αυλή του δικού μου σπιτιού) Σαν ψίθυρος του Θεού… Ώρα πέντε το πρωί. Οι σκέψεις βαραίνουν τον νου και την καρδιά και σαν ξυπνητήρι ηχούν στ΄ αυτιά μου και με ξυπνούν από έναν όχι και τόσο καλόν ύπνο. Η ατμόσφαιρα του σπιτιού νιώθω να με πνίγει. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και χωρίς να το σκεφτώ ανοίγω την πόρτα και βγαίνω στην αυλή. Η δροσιά του πρωινού με χτυπάει στο πρόσωπο και στα γυμνά μου πόδια. Τα μάτια μου ασυναίσθητα πέφτουν στο κάστρο του χωριού αντίκρυ από το σπίτι μου.  Η απόλυτη ησυχία της γειτονιάς, το γλυκό πρωινό αεράκι που φυσάει καθώς και οι πρώτες αχτίνες που αρχίζουν να φωτίζουν το κάστρο με γυρνάνε χρόνια πίσω, σ εκείνο το πρωινό που ήμουν δεν ήμουν δέκα χρονών κοριτσάκι.  Η ζέστη τότε αφόρητη θυμάμαι. Μέσα στο παλιό σπίτι της γιαγιάς δεν μπορούσες να σταθείς ούτε λεπτό. Τα βράδια η γιαγιά έβγαζε έξω στην αυλή το στρώμα και κοιμόμασταν χάμε παρέα με τον καλοκαιρινό ουρανό...

(Ο Τίμιος Σταυρός) Ο Σταυρός του Χριστού μας ως σύμβολο του Χριστιανισμού κι ως τρόπος έκφρασης για τις δυσκολίες που περνάει κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Με τον σταυρό στο χέρι, με πίστη και υπομονή, ο άνθρωπος με τη βοήθεια του θεού δυναμώνει την ψυχή του κι υπομένει, μέχρι να έρθει η ανάστασή του... Ευχαριστώ πολύ τον πατέρα Ηλία, εφημέριο στον ιερό ναό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού στα Απόλλωνα, που με τον όμορφο λόγο του, θα μας πει σημαντικά πράγματα για τον Σταυρό του Χριστού μας, θα μας διδάξει και θα μας συγκινήσει... Πατέρα Ηλία πείτε μας λίγα λόγια για την ενορία σας.  Η ενορία μου βρίσκεται στο χωριό Απόλλωνα της Ρόδου. Είναι σε απόσταση 43 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο ενοριακός ναός μας, αφιερωμένος στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος ανεγέρθηκε στην θέση προγενέστερου της ιπποτικής περιόδου επί ονόματι της Θεοτόκου.  Ο σημερινός Ναός οικοδομήθηκε το 1858 από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Παρασκευά, σύμφωνα με την κτητορική...

Ανεράδες ε στον Ναίθωνα… Το Μαριώ θέλει να πε στον Ναίθωνα να ποτίσει. Ο γάδάρος της όμως εψόφησε. Πάνει λοιπόν στη γειτόνισσά της για να της εζητήξει τον δικό της. -Ναστασουλλί! Με τι κάμεις; -Εσύ είσαι μαρέ Μαριώ; Με τι φωνάζεις  ε τσαδά και έσκιασές με;  -Θέλω να μου δώκεις τον πουφτό σου να πω στον Ναίθωνα.  -Και ποιος είναι κόρη μου ο πουφτός μου;  -Ο γάδαρος σου κόρη μου! -Ε πε μου κακομά τσαδά! Αύριον έχω κι εβώ πότισμα. Α πάμε μαζί άμαν είναι.  -Ε χάτε καλά! Που το πορνό ένα μαι που όξω που την πόρτα σου. -Έ να το το πω και του Χαριστουλλιού. Α μαστε τρεις να μη φούμεστε. Προχτές η ξάρφη μου έκουσε τες ανεράδες να τη φωνάζουσι! -Ε κακομά Ναστασουλί! Με τι τα θελες ε φταδα κι είπες μου τα! Ε θα κλείσω μάτι ούλλη τη νύχτα. -Να δε! Να πάρεις μαζί σου Λουτρουγιά κι εβώ ένα βάλω του γαδάρου μου καταμούτσουνα ένα σταυρό καλαμένο. Έ να πω και του Χαριστουλλιού να φέρει μαζί της αγιασμό να ρένει.  -Χάτε καλά! Φεύγκιω και λώμεντα μετά. Το Ναστασουλλί έσιαξε ...

  " ΕΙΔΩΛΟ " Δες τα μάτια μες στον καθρέφτη, ένα δάκρυ κυλάει κοίταξέ τα καθώς χάνονται μέσα στο γυάλινο χάος. Νιώσε το χρόνο  που ανεξέλεγκτα φεύγει καθώς οι στιγμές  ταξιδεύουν μαζί του. Άκου το ρολόι, νοσταλγικά χτυπάει στις αυλόπορτες της αδάμαστης νιότης ανασύρει τις γλυκές θύμησές μας τα αθώα παιγνίδια τα αφελή σχέδιά μας πλασμένα απ' τα άγουρα χεράκια μας. Άγγιξε τις ρυτίδες του προσώπου σταγόνες αναμνήσεων γλιστρούν κελαριστά ρυάκια στις παρυφές της μνήμης μεταφέρουν εικόνες, φωνές χρησμούς, τάματα, υποσχέσεις, ανεκπλήρωτα όνειρα, χαμένες αγάπες, φρούδες ελπίδες. Πράγματα παλιακά ξετρυπώνουν από χαραμάδες της λήθης ζωντανεύουν πληγές ξεχειλίζουν αισθήματα αγκαλιάζουν το παρελθόν σταματούν στα σταυροδρόμια της ζωής. Μορφή ταυτισμένη με το είδωλο η μία πλευρά αλλού απέναντι το αντίθετο είναι μας μελάνι που στάζει και ζωγραφίζει την ψυχή η άλλη πλευρά εδώ στο παρόν ατενίζει το μέλλον χρώμα διάφανο αντικατοπτρίζει τον ήλιο αγναντεύει το φως. Το είδωλο με την ιστορία τ...

  Η συγγραφέας Ήρα Βλάχου μας συστήνεται και μας μιλά για το βιβλίο της " Η αλλαγή".  Πόσο σημαντική είναι άραγε μια αλλαγή στη ζωή μας; Είναι απαραίτητη για να μας λυτρώσει και να μας οδηγήσει στην ευτυχία;  "Η αλλαγή" της Ήρας Βλάχου είναι μια ιστορία που συγκινεί και προβληματίζει. Τελικά όλοι είμαστε άνθρωποι κι όσο αποδεχόμαστε τις αλλαγές γύρω μας, τόσο μας βοηθάει να δούμε τη ζωή και τους ανθρώπους με άλλο μάτι... Ήρα σ' ευχαριστώ που μας δίνεις τη δυνατότητα να γνωρίσουμε εσένα και το βιβλίο σου.  Μίλησέ μας για την καταγωγή σου. Δεν κατάγομαι από κάποιο χωριό, έχω γεννηθεί στην Αθήνα. Με τι ασχολείσαι;  Ασχολούμαι με τα παιδαγωγικά, ένα επάγγελμα που ήθελα από πάντα να ακολουθήσω. Δεν μπορώ να το δω σαν δουλειά, για μένα είναι διασκέδαση, είναι απόδραση από τυχόν προβλήματα της καθημερινότητας. Τι σημαίνει για σένα η συγγραφή; Η συγγραφή είναι ψυχοθεραπεία. Κομμάτια του εαυτού μου, εμπειρίες αλλά και εικόνες  που νόμιζα ότι ήταν ασήμαντες - αλλά τε...

Η γερόντισσα Γαβριηλία ήταν η μοναχή της ορθοδόξου εκκλησίας που έγινε διεθνώς γνωστή για το μοναδικό της χάρισμα ως πνευματική οδηγός.  Την χαρακτήριζε ένας πνευματώδης και ευφυέστατος νους που ποτέ δεν θάμπωσε με την ηλικία. διέθετε ενθουσιασμό και προθυμία όταν βοηθούσε τους άλλους, όποιο κι αν ήταν το κόστος σε χρόνο η αφοσίωση. Πάνω από όλα όμως, διέθετε μία σπάνια ικανότητα να κατανοεί όσους την πλησίαζαν για καθοδήγηση. Στην εμφάνιση ήταν μικρόσωμη αλλά γεμάτη ζωντάνια. διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής της μία νεανική φρεσκάδα και μία ακτινοβολία που αντανακλούσε σε όλους και μαρτυρούσε την εσωτερική της εν Χριστώ ζωή. (Canon E. Every, 1992) Είχε πει κάποτε σε μία της φίλη: "Το περίεργο είναι ότι, ενώ ο άνθρωπος συχνά αναζητεί την θεία έμπνευση σε ερειπωμένους ή παλαιούς ναούς, δεν μπορεί να την βρει στα ανθρώπινα ερείπια... Τι κρίμα..." Η πίστη της και η τεράστια ελευθερία που της έδινε, δεν μπορούσε να συγκρατηθούν μέσα της. Όπου πέρασε, αυτές ξεχείλιζαν και παρέσερ...

  ΑΚΙΝΗΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ Με τις πρώτες αχτίδες να χαϊδεύουν τα βλέφαρά μου σε αναζητώ. Άραγε είσαι όπως σε ονειρεύτηκα πάλι απόψε; Το σκοτάδι έχει χαθεί με την καληνύχτα της σελήνης. Για εκείνο που πρέπει να παλέψω μαζί με τον ήλιο θαρρώ πως  είναι το σκοτάδι που έχει απλωθεί μέσα μου.  Ανοίγοντας τα μάτια δεκάδες προσωπεία με κοιτούν. Νοιώθω ν’ ασφυκτιούν στη ντουλάπα, στα συρτάρια. Κάποια κρεμασμένα στους τοίχους ασθμαίνουν νωχελικά. Ακόμα και στα ράφια του ψυγείου υπάρχουν. Όλα στέκουν γύρω μου περιμένοντας να διαλέξω. Είμαι ό,τι φορώ, ό,τι τρώω, ό,τι σκέφτομαι. Ακόμα και ό,τι δεν νιώθω.    Στο μυαλό μνήμες αναμοχλεύουν τα γρανάζια της θύμησης. Και τότε θυμάμαι πως ήμουν ξέγνοιαστο παιδί. Έπαιζα με όλα τους συνομήλικους της γειτονιάς. Αγόρια και κορίτσια. Ήξερα να θυμώνω, να μαλώνω κι ύστερα να φιλιώνω. Μπορούσα να τρέχω να κρύβομαι στο πιθάρι μου και να βγαίνω όταν όλα είχαν περάσει. Είχα πάντα το φανό της παιδικής αθωότητας μέσα στην καρδιά. Με αυτόν αναμμένο τί...

Αρχή και τέλος με καλό λογισμό Ένας νέος μοναχός, που προσπαθούσε να αγωνίζεται με φιλότιμο, θέλησε μία μέρα να ρωτήσει τον Γέροντα για το πώς να εφαρμόζει τη νηστεία και πόσο να νηστεύει. Η απάντηση που έλαβε τον εντυπωσίασε: -Δεν έχει σημασία πόση νηστεία κάνεις, αλλά με τι λογισμό νηστεύεις και σε τι αποσκοπείς! Ο Θεός δεν κοιτάζει το τι κάνουμε, αλλά το πως το κάνουμε και για ποιο σκοπό (Με ποιο λογισμό, κατά την καλογερική ορολογία). Για να διασαφηνίσει, μάλιστα τον λόγο του, του διηγήθηκε το εξής περιστατικό:  -Ήταν ένας νεαρός στην Αυστραλία, ο οποίος είχε μεγάλη ευλάβεια και ταπείνωση. Κάποια μέρα αναλογιζόταν όλες τις ευεργεσίες του Θεού που του είχε προσφέρει στο διάβα της ζωής του και από την ενθύμησή τους κατανύχθηκε τόσο η ψυχή του, ώστε αποφάσισε έτσι σαν ένα μικρό αντίδωρο στις ευεργεσίες του Θεού, να κάνει λίγη νηστεία. Σκεφτόταν ότι ο αναμάρτητος κύριος για χάρη των δικών μας αμαρτιών νήστεψε 40 μέρες και αναλογιζόταν πόσο περισσότερο πρέπει να νηστέψουμε εμείς που...

  Το γλέντι της Καθαράς Δευτέρας στον Αρχάγγελο της Ρόδου Η Καθαρά Δευτέρα στον Αρχάγγελο μόνο «καθαρή» δεν είναι! Αυτό που επικρατεί είναι η «μούζη» όπως λέμε εμείς οι Αρχαγγελίτες και το γλέντι μέχρι τελευταίας πτώσης στην κυριολεξία. Αυτήν την ημέρα την περιμένουν όλοι πως και πως. Αφήνουν τα προβλήματα στην άκρη και ξεδίνουν πίνοντας, χορεύοντας και τραγουδώντας μέχρι τα ξημερώματα.  Το καρναβάλι για όλη την υπόλοιπη Ελλάδα τελειώνει την Κυριακή το βράδυ. Όχι όμως και για τον Αρχάγγελο. Η Καθαρά Δευτέρα είναι η αποκορύφωση του γλεντιού. Μικροί και μεγάλοι αλείφουν τα πρόσωπά τους με μαύρο φούμο ή με κάπνα από το τζάκι και ξεχύνονται στον κεντρικό δρόμο του χωριού και στα φιλόξενα ταβερνάκια ή ουζερί που προσφέρουν άφθονες σαρακοστιανές λιχουδιές αλλά και μπόλικο κρασί και ποτό.  Χαρακτηριστικά την ημέρα αυτή είναι και τα αυτοσχέδια άρματα από παρατημένα αμάξια ή φρέζες τα οποία φορτωμένα νεαρούς και νεαρές που χορεύουν κόβουν δεκάδες βόλτες κάνοντας συχνές στάσεις είτ...