"Χαίρε η παρηγοριά του κόσμου όλου"

Η Κυρά η Παναγία η ψηλή

Μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινές μαρτυρίες

Ήταν Μάρτιος. Όλη η πλάση ανθισμένη κ το νησί του Ήλιου ήταν στολισμένο σε κάθε του γωνιά με πανέμορφα λουλούδια κ μοσχομυρισμένους ανθούς.

Η Ιωάννα από την Θεσσαλονίκη βρισκόταν για διακοπές στο νησί της Ρόδου. Ο άντρας της δεν άντεχε άλλο να την βλέπει να μαραζώνει. Το νησί της Ρόδου ήταν ότι έπρεπε για να πάρει η ψυχή της ανάσα. 

Εκείνο το δειλινό είχαν επισκεπτεί το όμορφο και παραδοσιακό χωριό του νησιού τον Αρχάγγελο. Καθώς κοίταζε δυο τρία μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα στην πλατεία του χωριού έβαλε τα κλάματα. Στο νου της ήρθαν τα λόγια του τελευταίου γυναικολόγου από τους δεκάδες που είχε επισκεπτεί την τελευταία πενταετία. " Δεν μπορείτε να κάνετε παιδί κυρία μου...εκτός κι αν γίνει κανένα θαύμα!" 

Στο διπλανό παγκάκι καθόταν μια ηλικιωμένη μαυροφόρα αρχαγγελίτισσα με μαύρο μαντήλι στα μαλλιά κ δυο κεράκια στο χέρι. Σε λίγο άρχιζε ο εσπερινός κι είχε καθίσει εκεί λίγο να ξαποστάσει πριν φτάσει στην εκκλησιά. Δεν άντεξε και πολύ να βλέπει η γριούλα την νέα κοπελιά να κλαίει και την ρώτησε τι έχει.

"Αυτό που έχω δεν γιατρεύεται!", είπε η Ιωάννα  στην καλοσυνάτη αρχαγγελίτισσα. Σαν από θεία οικονομία άνοιξε την ψυχή της στην άγνωστη γριούλα. Η απάντηση της αρχαγγελίτισσας ήταν γρήγορη και χωρίς πολλή σκέψη.

 "Εμείς έχουμε την καλύτερη Γιάτρισσα γι' αυτά τα πράματα κόρη μου. Θα πας στην Κυρά την Παναγιά, θα προσευχηθείς και μην σε νοιάζει εκείνη θα κάνει το θαύμα της. Πίστη να χεις παιδάκι μου, πίστη!!" είπε σαν να μην σήκωνε αντίρρηση κι ύστερα συνέχισε τον δρόμο της για τον εσπερινό. 

Η Ιωάννα παρόλο που δεν πίστευε σ' αυτά το είδε σαν την τελευταία σανίδα της σωτηρίας της. Το επόμενο πρωί κιόλας ανέβαινε στο βουνό που οδηγεί στο όμορφο εκκλησσάκι της Κυράς με τα χιλιάδες θαύματα  και την πανέμορφη θέα. Κάθε σκαλάκι που ανέβαινε ανάμεσα στα καταπράσινα δέντρα λες και την έφερνε όλο και πιο κοντά στον παράδεισο. Τέτοια γαλήνη είχε χρόνια να αισθανθεί. Το τελευταίο σκαλοπάτι την έβαζε μέσα στην αυλή της εκκλησιάς. Έκανε πέντε βήματα κι ύστερα αντίκρυσε την πιο όμορφη και παρηγοριτική μορφή ολόκληρης της πλάσης. Η εικόνα της Κυράς της Παναγιάς έστεκε εκεί λες και την περίμενε. 

Δεν πρόφτασε να πάει κοντά και τα γόνατά της λύγισαν. Το κλάμα της γοερό, γεμάτο παράπονο, έψαχνε παρηγοριά από τη Μεγαλόχαρη. Πόση ώρα έκλαιγε ούτε κι η ίδια ήξερε. Όταν σηκώθηκε λες κι είχε φύγει από την ψυχή της ένα βάρος μεγατόνων. Δεν είπε λόγια πολλά μόνο μια μικρή προσευχή: 

"Ένα παιδί μόνο Παναγιά μου! Ένα παιδάκι!" είπε κι είχε πιστέψει κιόλας ότι το θαύμα θα γινόταν. Τέτοια σιγουριά πρώτη φορά ένιωθε στην ψυχή της. 

Ένας ολόκληρος χρόνος είχε περάσει. Η Ιωάννα ανέβαινε πάλι το βουνό, μα τα χέρια της ήταν γεμάτα από ένα μικροσκοπικό βρέφος. Το θαύμα είχε γίνει! Ακούμπησε το μωρό στην εικόνα της Παναγιάς η Ιωάννα κ φώναξε ν' ακούσει όλος ο κόσμος: 

"Σε σένα τάζω το παιδί μου Παναγιά μου γιατί ΕΣΥ μου το χάρισες! ΧΑΙΡΕ Η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ! ΧΑΙΡΕ Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΛΟΥ!"

Ζωή Σ Κοντόγιαννου

Η θέα από την Κυρά την Παναγιά

Λίγα λόγια για την ιστορία της Παναγίας Τσαμπίκας της ψηλής

Πριν πολλά χρόνια κάποιος αρχαγγελίτης βοσκός είδε να αχνοφέγγει μια μικρή σπίθα σαν ένα καντηλάκι πάνω στο βουνό Ζαμβύκη του Αρχαγγέλου Ρόδου. Αυτό συνεχίστηκε για τρία μερόνυχτα οπότε κι ο βοσκός αποφάσισε να ανέβει στο βουνό και να δει τι συμβαίνει. Όταν έφτασε εκεί αντίκρυσε μια μικρή εικόνα της Παναγίας κι ένα μικρό καντηλάκι να φέγγει μπροστά της. 

Διαπιστώθηκε ότι η εικόνα ανήκε στην Ιερά Μονή Κύκκου της Κύπρου την οποία και οι Αρχαγγελίτες έστειλαν πίσω. Η εικόνα όμως έφυγε ξανά από την Κύπρο και κάθησε πάλι στο ίδιο βουνό στην ίδια θέση κάτω από το λεγόμενο "αεράτο κυπαρίσσι". 

Οι μοναχοί της Κύκκου για να διαπιστώσουν ότι πρόκειται για το δικό τους εικόνισμα την έκαψαν ελαφρώς από πίσω κάνοντας της ένα μικρό σημάδι. Η ίδια εικόνα ταξίδεψε κατά θαυμαστό τρόπο για τρίτη φορά από την Κύπρο στη Ρόδο, ώσπου αποφάσισαν να χτίσουν εκκλησία προς χάρη της Παναγίας, η οποία πήρε το όνομα Τσαμπίκα, από την σπίθα- τσάμπα(στην αρχαγγελίτικη διάλεκτο) που έκαιγε μπροστά της. 

Τα θαύματά της άπειρα και οι μαρτυρίες των γυναικών που μπόρεσαν να τεκνοποιήσουν με τη χάρη και τη βοήθεια της αμέτρητες. 

Η χάρη της κι ας σκεπάζει όλο τον κόσμο κι ας βοηθά κάθε γυναίκα να γίνει μητέρα και να κρατήσει στα χέρια της το παιδί που τόσο λαχταρά.

Ανεβαίνοντας το βουνό με τα σκαλοπάτια