"Αρχή και τέλος με καλό λογισμό" Από το βιβλίο "Σκεύος εκλογής " (Γέρων Παΐσιος 1924-1994)

Αρχή και τέλος με καλό λογισμό

Ένας νέος μοναχός, που προσπαθούσε να αγωνίζεται με φιλότιμο, θέλησε μία μέρα να ρωτήσει τον Γέροντα για το πώς να εφαρμόζει τη νηστεία και πόσο να νηστεύει.

Η απάντηση που έλαβε τον εντυπωσίασε:

-Δεν έχει σημασία πόση νηστεία κάνεις, αλλά με τι λογισμό νηστεύεις και σε τι αποσκοπείς! Ο Θεός δεν κοιτάζει το τι κάνουμε, αλλά το πως το κάνουμε και για ποιο σκοπό (Με ποιο λογισμό, κατά την καλογερική ορολογία).

Για να διασαφηνίσει, μάλιστα τον λόγο του, του διηγήθηκε το εξής περιστατικό: 

-Ήταν ένας νεαρός στην Αυστραλία, ο οποίος είχε μεγάλη ευλάβεια και ταπείνωση. Κάποια μέρα αναλογιζόταν όλες τις ευεργεσίες του Θεού που του είχε προσφέρει στο διάβα της ζωής του και από την ενθύμησή τους κατανύχθηκε τόσο η ψυχή του, ώστε αποφάσισε έτσι σαν ένα μικρό αντίδωρο στις ευεργεσίες του Θεού, να κάνει λίγη νηστεία. Σκεφτόταν ότι ο αναμάρτητος κύριος για χάρη των δικών μας αμαρτιών νήστεψε 40 μέρες και αναλογιζόταν πόσο περισσότερο πρέπει να νηστέψουμε εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. 

Έτσι, με αυτόν τον καλό λογισμό, ξεκίνησε να νηστεύει χωρίς να ορίσει ημέρα που θα έλεγε η νηστεία του, γιατί αυτό το άφησε στον Θεό. Νήστευε εντελώς, δεν έβαζε στο στόμα του ούτε τροφή ούτε νερό και συγχρόνως δούλευε καθημερινά σε μία επιχείρηση. Οι μέρες περνούσαν αλλά επειδή τον σκέπαζε η χάρη του Χριστού για τον ταπεινό λογισμό που είχε, δεν αισθανόταν καθόλου ούτε πείνα ούτε δίψα ούτε εξάντληση. Η νηστεία συνεχίστηκε για 40 μέρες. 

Την 40η μέρα ένας λογισμός- και πάλι διακριτικός και καλός- τον έκανε να σταματήσει την Αγγελική αυτή νηστεία. (Τότε τον άφησε η Χάρη του Θεού να σκεφτεί ότι είναι άσιτος 40 μέρες.)

Σκέφτηκε ότι έτσι, εντελώς άσιτος που ήταν και χωρίς νερό, υπήρχε πιθανότατα  να εξαντληθεί και να χάσει ακόμα και τις αισθήσεις του. Εάν συνέβαινε αυτό, μπορεί να τον μετέφεραν σε νοσοκομείο και εκεί οι γιατροί Θα διαπίστωναν ότι είναι άσιτος τόσες μέρες. Και έτσι θα γινόταν αυτός αφορμή να δυσφημιστεί η εκκλησία μας, αφού οι άθεοι θα έλεγαν ότι οι χριστιανοί νηστεύουν και μένουν άσιτοι μέχρι σημείου αυτοκτονίας.

Βλέπεις, πώς ο νεαρός αυτός αδελφός νήστεψε; Άρχισε και τελείωσε με ταπεινό, ανιδιοτελή και καλό λογισμό. Ο Θεός τότε μόνο αναπαύεται, όταν και εμείς ενεργούμε ταπεινά και δεν αποβλέπουμε σε ίδια οφέλη.

Γέρων Παΐσιος