"Ανεράδες ε στον Αίθωνα" Μία ιστορία στα αρχαγγελίτικα

Ανεράδες ε στον Ναίθωνα…

Το Μαριώ θέλει να πε στον Ναίθωνα να ποτίσει. Ο γάδάρος της όμως εψόφησε. Πάνει λοιπόν στη γειτόνισσά της για να της εζητήξει τον δικό της.

-Ναστασουλλί! Με τι κάμεις;

-Εσύ είσαι μαρέ Μαριώ; Με τι φωνάζεις  ε τσαδά και έσκιασές με; 

-Θέλω να μου δώκεις τον πουφτό σου να πω στον Ναίθωνα. 

-Και ποιος είναι κόρη μου ο πουφτός μου; 

-Ο γάδαρος σου κόρη μου!

-Ε πε μου κακομά τσαδά! Αύριον έχω κι εβώ πότισμα. Α πάμε μαζί άμαν είναι. 

-Ε χάτε καλά! Που το πορνό ένα μαι που όξω που την πόρτα σου.

-Έ να το το πω και του Χαριστουλλιού. Α μαστε τρεις να μη φούμεστε. Προχτές η ξάρφη μου έκουσε τες ανεράδες να τη φωνάζουσι!

-Ε κακομά Ναστασουλί! Με τι τα θελες ε φταδα κι είπες μου τα! Ε θα κλείσω μάτι ούλλη τη νύχτα.

-Να δε! Να πάρεις μαζί σου Λουτρουγιά κι εβώ ένα βάλω του γαδάρου μου καταμούτσουνα ένα σταυρό καλαμένο. Έ να πω και του Χαριστουλλιού να φέρει μαζί της αγιασμό να ρένει. 

-Χάτε καλά! Φεύγκιω και λώμεντα μετά.

Το Ναστασουλλί έσιαξε τον γάδαρο και πήγε να κοιμηθεί. Στις πέντε που το πρωί ελαμέναν τη που όξω που την πόρτα της, το Μαριώ και το Χαριστουλλί. 

-Ω μαρέ Χαριστουλλί έπιασές τον τον αγιασμό; 

-Ναι μαρέ μη φούσαι! Άμα μας δουν οι ανεράδες 

ε να φοθούσι πρώτες! 

-Ε σώπα κόρη μου! Εφτές εφούνται κανένα! Την περασμένη εσκιάσασι το κακόμοιρο το Στεργκαλί κι έφηκε τες πορτοκαλλιές του απότηστες. Κόμα λε ενεσυνήρτε! Ήβρα τη μάνα του κι είπε μου τα!

-Ω κακομά Μαριώ πολλύ φοτσιάρα είσαι!

Το Ναστασουλλί έπιασε το γάδαρο που το στάβλο και επήγε να βρει τις άλλες. 

-Ω μαρέ κόρες δονά στε; 

-Ναι δονα μεστε! Χατε κουνιού κι ε να ργκήσουμε!

-Κουνιούμαι κόρη μου έμε βλέπεις;

Με τα πολλά εκινήσασι κι οι τρεις τους για τον Ναίθωνα. Με το κουτσομπολιό εξεχάσασι τις ανεράδες. Όταν όμως εκοντέψαν ε στο κεπούλι ερκινήξαν να κούσι φωνές. 

«Ω μαρε Μαρίώ! Ω μαρέ Ναστασσουλλί! Ω μαρέ Χαριστουλλί!»

-Άρη Παναγιούλα μου! Επιάσα μας οι ανεράδες! είπε το Μαριώ και εξεκίνησε να τρέχνει.

Που πίσω ετρέχνασι και οι άλλες γκιό!

Όταν εφτάξασιν ε στο χωργκό εσχολίασε το Χαριστουλλί:

-Ω μαρέ κόρες λω κι οι ανεράδες ήτον αρκαγγελίτισσες! Εφωνάζα μας ε στα αρκαγγελίτικα. 

-Ε λω και χάνεις λάγκια κόρη μου! Ε λες πάλε καλά που εμπρολάβαμε και φύαμε! Είπε το Χαριστουλλί. 

-Με τι ήτο κόρη εφτό που μας ήβρε! Κακό χρονά χου κι οι ανεράδες και που της έβγκιαλλέ! Πε κι ο γάδαρός μου! Έχασα τον τον κακόμοιρο! 

Αφού εξημέρωσε καλά έκουσε το Ναστασουλλί που όξω που την πόρτα της μια γεναίκα να τη φωνάζει. 

-Ω μαρέ Ναστασουλλί έλα μια κόρη μου που σε θέλω!

-Καλός το Τουλλί! Με τι θέλεις;

-Δικός σου ναι κόρη μου φτος δα ο γάδαρός; 

-Ναι δικός μου ναι! Με που τον ήβρες; 

-Εφωνάζα σας κόρη μου σήμερα που το πορνό στον Ναίθωνα που σας είδα και σεις ετρέχνατε για τις λολές και παρατήσατε και τον γάδαρο. Νέφτη σας εβάλα κόρη μου στον πουφτό σας;

-Βα κακομά Τουλλί! Κι εθωρούσαμε κι ήτον οι ανεράδες!

-Α πρε παλαβιάρες! Με τι ε να σας κάμουν οι ανεράδες; Εκείνες κυνηούν τες όμορφες!

-Να δε Τουλλί φύε που δονά και μη με ταραχίζεις! Φέρμου και το γάδαρό μου κι άμε στο καλό!

Το Τουλλί επέθανε που τα γέλλια και μαζί της σε λίγες ώρες κι ούλλο το χωργκό!

Ζωή Κοντόγιαννου