Πληγωμένη Άνοιξη
Μύρισε η Άνοιξη μα δεν την νιώθω. Χειμώνας σκεπάζει την καρδιά. Ποιο λουλούδι να ανθίσει πάνω στα συντρίμμια; Ποιο παιδί να τρέξει στον κάμπο; Ποιο κελάηδημα πουλιού θα ξεπεράσει τον κρότο από τις βόμβες;
Μύρισε η Άνοιξη μα η χαρά δεν ήρθε μαζί της. Ξεχάστηκε πεταμένη στα χαλάσματα. Σε καρδιές κλειδωμένες στα υπόγεια. Φυλακίστηκε από τον τρόμο των μανάδων.
Μύρισε η Άνοιξη λάμπει το φως της πλάσης μα ο άνθρωπος βλέπει παντού σκοτάδι.Καπνούς, φωτιές και πτώματα. Ερειπωμένα σπίτια. Κομματιασμένες καρδιές.
Μύρισε η Άνοιξη. Μην αργείτε! Ελάτε να ψάξουμε την ελπίδα, την ειρήνη, την αγάπη! Δεν μπορεί να κρύφτηκαν μακριά...
Μύρισε η Άνοιξη...τα παιδιά πρέπει να γελάσουν...
Ζωή Κοντόγιαννου
Comments
Post a Comment