Το καλικαντζαράκι

Το καλικαντζαράκι

Τσακ και τσουκ και σκρατς και σκρουτς! Παναγιά μου τα κεραμίδια πως χτυπούν! Μην είναι ο αέρας ο δυνατός μην είναι κανένας καλικάντζαρος τρελός;

Μα πριν προλάβω να σκεφτώ, μαύρο πλασματάκι σκανδαλιάρικο μικρό στο σαλόνι βρίσκεται και στήνει το χορό. Πάνε τα μελομακάρονα, σκόνη όλοι οι κουραμπιέδες, όσο για τους καναπέδες καλύτερα να μην σας πω!

-Μα καλά γιατί είσαι τόσο άτακτο και ζωηρό; Τόλμησα να το ρωτήσω κι από το φόβο μου λίγο έλειψε να λιποθυμήσω.

-Χιχιχί και χαχαχά! Για κοίτα τώρα ποιος ρωτάς! Εγώ είμαι καλικαντζαράκι κι ησυχία δεν ξέρω τι θα πει! Τα Χριστούγεννα λατρεύω γιατί όλες τις νοικοκυρές παιδεύω!

-Μα η μαμά μου θα στεναχωρηθεί και θα κλαίει το πρωί!

-Ε τότε στρώσου αμέσως στη δουλειά! Πάρε σκούπα και πανιά!

-Μα δεν είναι δίκαιο! Δεν τα έκανα εγώ!

-Δίκαιο ξεδίκαιο είναι η μόνη λύση! Και να ξέρεις πως κάθε χρόνο θα έρχομαι εδώ και θα τα κάνω όλα ρημαδιό!

Έτρεξα για να το πιάσω μα εκείνο εξαφανίστηκε μέσα σε χάχανα τρελά και κάθε χρόνο μου έφερνε για δώρο σκούπα και πανιά. Όμως κακία δεν του κρατώ κι ίσως και λιγάκι να το αγαπώ…Τα Χριστούγεννα δεν έχουν νοστιμιά χωρίς τα καλικαντζαράκια τα τρελά…

Ζωή Κοντόγιαννου